τραγουδάει ο Molko και εγώ τι να πω που χάρηκα με το καλοκαίρι, άνοιξε λίγο η ψυχή μου μετά από μακρύ χειμώνα και τώρα πάλι βροχή ακούω?
Γιατί ήρθε να ταιριάξει ο καιρός την διάθεση μου...Και για να μην κάνω μόνο παράπονα...οι φίλοι μου είναι μεγάλο δώρο που μου δίνεται απλόχερα αυτόν τον καιρό. Αλλά όταν μένω μόνη μου, εγώ και ο γάτος μου, και οι φίλοι μου επιστρέψουν στην σκιά του άγνωστου χρόνου... τότε έρχεται η μυρωδιά από το βρεγμένο χώμα.
Και το φάρμακο είναι η μουσική, το απαλό άγγιγμα από νότες για λίγο...ίσα να αρχίσει ο γάτος τα γουργουρητά και το μυαλό τα όνειρα... δεν είναι που φοβάμαι κάτι εγώ... είναι που ο φόβος φωλιάζει στις καρδιές όλων των άλλων... και έτσι πολλά όνειρα πεθαίνουν πριν καν γεννηθούν...αυτό μόνο φοβάμαι. Και η καλοκαιρινή βροχή (μα έλεος? είναι ή δεν είναι 28 Ιούνη???) μου το θυμίζει αυτό... περισσότερο από οτιδήποτε άλλο...
Αλλά πήγε αργά...και η μουσική έδρασε ευεργετικά... και ήρθε η ώρα για ύπνο... και όνειρα...
Καληνύχτα
Κ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου